W ramach działalności naszej Pracowni, chcemy wprowadzić Was w temat zaburzeń stanu odżywienia, które stanowią niezwykle szeroki i złożony problem. Obejmują zarówno stan związany z niedożywieniem, niedoborem masy ciała, jak i nadwagą czy otyłością.

Prawidłowy stan odżywienia ma kluczowe znaczenie i bezpośredni wpływ na funkcjonowanie naszego organizmu oraz właściwy przebieg wszystkich procesów. Szczególnie istotne jest to w sytuacji choroby   i intensywnego leczenia, które wymagają zwiększonych nakładów metabolicznych/energetycznych.

Dlatego też odpowiednie postępowanie dzięki odpowiednio zbilansowanej diecie oraz indywidualnie dostosowanej aktywności fizycznej, jest kluczowe dla właściwej odpowiedzi organizmu na leczenie i szybszy powrót do zdrowia.

Drugi aspekt, o którym dziś opowiemy trochę więcej, to zaburzenia odżywiania, z którymi zmaga się coraz większa liczba, głównie młodych osób. Zaburzenia te stanowią zespół chorób o podłożu psychicznym. Manifestują się obsesją, czy chorobliwą koncentracją na punkcie jedzenia, a w konsekwencji mogą prowadzić do rozwoju zaburzeń stanu odżywienia, a więc niedożywienia i wyniszczenia organizmu lub otyłości, czy nawet otyłości olbrzymiej, które bez wyjątku stanowią bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia.

Jedną z przyczyn zaburzeń odżywiania mogą być wszechobecne współcześnie sprzeczne przesłania. Z jednej strony nakłaniając nas do korzystania z obfitości produktów spożywczych, z drugiej zaś, zachowania kontroli w odpowiedzi na kult szczupłej sylwetki. Nie każdy jest w stanie się z tym zmierzyć, w konsekwencji decydując się na ścisłą kontrolę diety, co niekiedy może przybrać groźne dla zdrowia formy zaburzeń, jak np. anoreksji, bulimii czy ortoreksji.

Dla innych, jedzenie stanowi czynnik uzależniający, niektórzy sięgają po przekąski w sytuacjach stresowych, które mogą nawet wywoływać napady kompulsywnego objadania się, pozbawionego kontroli.

Dlatego też terapia zaburzeń odżywiania jest procesem złożonym i długotrwałym. Wymaga pełnej współpracy z osobą chorą, zmierzenia się nierzadko z brakiem motywacji do leczenia. Polega na wielospecjalistycznej współpracy psychologa, psychiatry, dietetyka, a często wsparcia lekarza internisty, endokrynologa, czy gastroenterologa. W całym procesie niezmiernie ważne jest wsparcie bliskich osób.

autorka: dr Barbara Kuczyńska, dietetyk kliniczny